Έλα μου! Άφησα πίσω τις εξουσίες… Γι’ αυτό σε θέλω μαζί μου..

Είναι αλλιώς το καλοκαίρι χωρίς εσένα.

Χωρίς εσένα… όλα είναι αλλιώς.

Μπορεί να μη μου μιλάς πια, αλλά ακούω ακόμη τη φωνή σου που θαυμάζει το ηλιοβασίλεμα.  Βλέπω ακόμη την ευχαρίστηση που νιώθεις απολαμβάνοντας το παγωτό. Χαίρομαι ακόμη που απλώνεις το κορμί σου στα βότσαλα… Μου λείπεις.

Ήξερες πόσο θα μου έλειπες.

Γι’ αυτό μου έστειλες τον άγγελό μου;

Γι’ αυτό εγώ τον καλοδέχτηκα.

Στην αρχή δεν τον πίστεψα, μα είναι κανονικός άγγελος. Πιστεύω πια πως εσύ μου τον έστειλες.

Μόνο εσύ μπορούσες να ξέρεις πόσο μου αρέσουν τα γέλια…

Ήξερες πόσο λατρεύω τα καλοκαίρια. Ήξερες πως δεν θα άντεχα να ζήσω άλλο ένα μοναχικά στην αμμουδιά…

Όλα τα ήξερες. Γι’ αυτό κι εγώ μόλις άνοιξε τα φτερά του, κλείστηκα εκεί… στην αγκαλιά του… να με ταξιδέψει χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Άφησα πίσω τις εξουσίες… Γι’ αυτό σε θέλω μαζί μου..

Η εξουσία του χρόνου είναι αδυσώπητη. Αν την αμελήσεις, σε εκδικείται…

Μην αφήσεις να πάρει τις στιγμές σου… Βγάλε το ρολόι, κλείσε τα τηλέφωνα και γέλα…

Θα σε φροντίσει η αισιοδοξία σου...

Σε είδα… Ήθελες λέει να κοιμηθούμε αγκαλιά σε μια παραλία κι εγώ… Εγώ ακόμη δεν πιστεύω πως δεν ήταν όνειρο.

Ήθελες να βουτήξουμε μαζί στα νερά της Βασιλικής και να δούμε το ηλιοβασίλεμα στο Canal D’amour και με κράτησες τρυφερά από το χέρι…

Μου έδεσες τα μάτια με ένα γαλάζιο πανί πριν φτάσουμε στον Άγιο Παύλο και μου το έλυσες όταν με ξάπλωσες στην αιώρα… εκεί στον Άγιο Παύλο…

Πια… Δε μου λείπεις. Είσαι μαζί μου. Χρόνια ταξίδευα με την προσδοκία πως θα σε βρω…

Τελικά με βρήκες εσύ…

Εκεί που σου είχα τάξει πως θα σε έχω μαζί…

Στα διάφανα νερά του Ιονίου…

Στα δροσερά πλακόστρωτα στενά του Ζαγορίου…

Στα καράβια που δένουν στα Χανιά…

Στα όνειρα που είχα πίστη πως θα βγουν αληθινά…

Η ιεροτελεστία του ταξιδιού, είναι μοναδική στην πίστη της ζωής…

Σε θέλω μαζί μου στα ανέμελα γέλια της στιγμής,

Διάβασα Ελύτη στου Ιονίου τα ανοιχτά… 

Μου λείπεις γλυκέ μου. Μια ζωή θα μου λείπεις.