Έτσι... για να σε ταξιδέψω...

Θα σου έλεγα ψέματα;
Σε είδα να ανοίγεις τους χάρτες σου και ήρθα να σου ψιθυρίσω το μυστικό…
Εδώ είναι ο κρυμμένος σου παράδεισος..
Θα σου έλεγα ψέματα; Μου έλειψες κι ένιωσα σαν να είχα χρόνια να σε δω..
Άσε με να ξαπλώσω πάνω σου..
 Άφησέ με να γεμίσω το μυαλό σου με εικόνες που έχω φυλάξει μόνο για σένα..
Σε περίμενα.. Σε αναζητούσα.. Μου έλειψες. Γιατί σε θέλω μαζί μου στα όνειρα και τις εκπλήξεις μου.. Θα σου αρέσει.. το ξέρω πως θα σου αρέσει.. Το καλοκαίρι στην Ήπειρο το ξέρεις πως είναι αλλιώς… Μοναδικό και ανεπανάληπτο! Πέτρες και βότσαλα και αμμουδιά να παραμερίζουν στιγμιαία για να περάσεις.. Κι εγώ… Χρώματα έχω.. μέσα μου και γύρω μου…και στο στόμα μου αλμύρα που θέλω να στη δώσω με ένα φιλί… Μου λείπεις τα καλοκαίρια πολύ.. Θέλω.. θέλω να είσαι εσύ η δική μου θάλασσα.. Κι εγώ το δικό σου λιμάνι.. Να μην έχουμε ούτε βάρκα, ούτε κουπιά.. Να μας πηγαίνει ο άνεμος με βλέμματα.. .. να είναι τα κορμιά μας πανιά που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν…χωρίς «γιατί» και «πρέπει» και «μπορεί»…Μου λείπεις τα καλοκαίρια πιο πολύ… Τα καλοκαίρια που αγαπάω πολύ.. Αγαπάω πολύ να περπατάω χωρίς παπούτσια στις βρεγμένες αυλές, να βουλιάζουν οι πατούσες μου στις αμμουδιές, να σου γελάω κάτω από τον ήλιο… κι εσύ να ρίχνεις κλεφτές ματιές.. Μου φτάνει που βραχήκαμε από ίδιο νερό στο Σαρακίνικο… Το ξέρω πως θες…Μου φτάνει να μοιραζόμαστε ένα cocktail να πίνω από το ποτήρι σου… Μου φτάνει να βάζεις το «μου» στο τέλος, κάθε φορά που λες το όνομά μου… 
Δε ζηλεύεις που είμαι μόνη στους Εγκρεμνούς; Έλα μαζί μου και εκεί το κύμα θα σε κάνει όλα να τα ακούς… Χαλαρά, δροσερά, μοναδικά… Μοναδικέ άγνωστέ μου θα σε πάω ξανά… Βόλτα στα ανοιχτά…Στην δική μου Ήπειρο και στα δικά μου νησιά θα σε δω ξανά…
Να περπατάμε μαζί στα καντούνια της Κέρκυρας… Να χορεύουμε μαζί στα βότσαλα…
Να αποκοιμιέμαι πλάι σου και εσύ να με σκεπάζεις με ένα χάδι…
Πάντα εσύ το καλοκαίρι μου...
Κι εγώ... το αεράκι που  σπρώχνω το κύμα που φτάνει πάνω σου και σε δροσίζω...